هیچ‌گاه دو بار به صورت متوالی عادتی را از دست ندهید. اگر یک روز را از دست دادید سعی کنید هر چه سریع‌تر به روال پیگیری عادت‌هایتان بازگردید.

ما در دنیای اطلاعات محصور شده‌ایم و اغلب تمایل داریم در این دنیا ارزش اعداد و ارقام را بیشتر از آن چیزی که هست تصور کنیم و مسائلی که اندازه‌گیری‌شان دشوار است را دست کم بگیریم.

در صورتی که سنجش تبدیل به یک هدف شود، آن روش دیگر نمی‌تواند روش خوبی باشد.

ایراد ما این است که فکر می‌کنیم یا باید عادتی را به صورت کاملاً بی عیب و نقص به انجام برسانیم و یا باید اصلا آن را انجام ندهیم!

اولین اشتباه هرگز ما را ویران نمی‌کند بلکه مجموعه‌ی دنباله‌داری از اشتباهات تکرار شده است که ما را به قعر نابودی می‌کشاند. از دست دادن و به اجرا نگذاشتن یک عادت برای یک بار تصادفی است؛ اما تکرار دوباره‌ی آن

پیشرفت، موثرترین صورتِ انگیزه است. اگر ما سیگنالی دریافت کنیم که نشان‌دهنده‌ی حرکت ما رو به جلو باشد، برای ادامه‌ی این مسیر انگیزه‌ی بیشتری داریم.

اگر می‌خواهید عادتی را در پیش بگیرید باید با انجام آن احساس کنید موفق هستید. حتی اگر آن عمل بسیار جزئی و کوچک باشد، شما باید از انجام آن احساس رضایت کنید. احساس موفقیت نشانه‌ای است از این امر که

افرادِ اندکی مسیر پاداش های به تأخیر افتاده را می‌پیمایند. اگر مشتاقید که برای دریافت پاداش‌هایتان منتظر بمانید، با رقابت کمتری مواجه خواهید شد و پاداش بزرگتری نصیبتان خواهد شد. همیشه دورترین مسیر خلوت ترین مسیر است.

هنگامی که نتایج فوری لذت‌بخش و مطبوع هستند، نتایج و عواقب آتی وحشتناک می‌شود. هرچقدر اولین محصول و میوه‌ی یک عادت شیرین‌تر باشد میوه‌های بعدی تلخ‌تر خواهد بود.

بهترین روش برای از میان بردن یک عادت بد، غیر عملی کردن آن است. فشار و تنش را به‌قدری زیاد کنید که حتی گزینه ای برای انجام دادن آن عمل بد باقی نماند.