چون در خدمت عطّار آمدی شکر بسیار است اما می‌بیند که سیم چند آوردی به قدرِ آن دهد. سیم اینجا همّت و اعتقاد است. به قدر همّت و اعتقاد سخن فرود آید. چون آمدی به طلب شکر در جوالت بنگرند چقدر است به قدرِ آن پیمایند. آدمی بیاید که او را دریاها بس نکند و آدمی باشد که او را قطرهٔ چند بس باشد و زیاده از آن زیانش دارد.
برچسب ها
- فیه ما فیه, مولوی, همت, پشتکار