دانشمندان در طی تحقیقی به افرادی که دچار بی‌خوابی بودند پیشنهاد دادند که تنها در زمان خستگی به رختخواب بروند. به آن افراد گفته شد، در صورتی که پس از رفتن به رختخواب باز هم خوابشان نبرد، تا زمان خواب‌آلود شدن به اتاق دیگری بروند. پس از انجام این کار، به مرور زمان افراد محیطِ اطرافِ تختشان را به عمل خوابیدن مرتبط ساختند و در این صورت وقتی در آن تخت دراز می کشیدند، راحت‌تر و سریع‌تر به خواب می رفتند. ذهن آن‌ها این موضوع را آموخت که به جای بازی کردن با تلفن همراه، نگاه کرد به تلوزیون و خیره شدن به ساعت، خوابیدن تنها عملی است که در آن اتاق باید به وقوع بپیوندد.