عشق به ناتوانان، عشق به فقرا و بیگانگان، شروع عشق برادرانه است. گوشت و خون خود را دوست داشتن کار فوق‌العاده‌ای نیست. حیوانات نیز بچه‌های خود را دوست دارند و به آن‌ها توجه می کنند. شخص ناتوان ارباب خود را دوست دارد؛ زیرا زندگیش بسته به اوست، کودک مادر و پدرش را دوست دارد؛ زیرا به آنان احتیاج دارد. فقط در کسانی که نفع و قصدی وجود ندارد شکفتن عشق آغاز می‌شود.