اگر فیلسوف‌ها به گونه‌ای سنتی همواره زندگی مبتنی بر منطق را توصیه، و زندگی بر مبنای هوی و هوس را نفی کرده‌اند، علتش این است که منطق بستر تداوم است. بر خلاف رمانتیک ها، فیلسوف‌ها اجازه نمی‌دهند تمایلشان دیوانه وار از فردی به فرد دیگر منعطف شود، زیرا گزینه های آن‌ها بر پشتوانه‌ی منطق استوار است. در عشق پایدارند، احساسات‌شان همان اندازه در جهت مستقیم حرکت می‌کند که تیری رها شده از چله‌ی کمانی.