یک ویژگی کلامِ عطار ، اشتمال بر الفاظِ محاوره ، و عقاید و رسومِ عامیانه است . امثال و زبانزدهای عامیانه را چنان ماهرانه ، و با چنان ظرافتی خرج می‌کند که سخن رنگ ابداع می‌گیرد و از هر گونه ابتذال که لازمه‌ی کاربرد تعبیرهاست برکنار به نظر می‌آید و این شگرد به زبانِ شعرِ او تنوع و غنایی خاص می‌بخشد .