آدمی در شگفت می‌ماند که چگونه شهری خوگرفته به مردم‌سالاری ، که سالیان دراز در آزادی بی‌مانند زیسته است به چنین خودکامگی «ساوونارولا»واری تن بسپارد و دم برنیاورد و مردمانی خونگرم و سرزنده ، این‌گونه نابودی نشاط و شادمانگی زندگی را تاب بیاورند. که چگونه زاهدی هوشمند، به تنهایی می تواند خرّمی وجود هزاران هزار مردم را یکسر به تجاوز بیالاید.