نیاکان انسان احتمالاً یک یا دو میلیون سال است که دارای زبان مکالمه ای بوده‌اند و هیچ چیزی حاکی از آن نیست که آن‌ها اساطیر را برای یکدیگر نقل نمی‌کردند . با‌گذشت زمان ، اساطیر تغییر کردند ، برخی از بین رفتند و برخی دیگر به وجود آمدند . از این نقطه نظر اسطوره به قارچ شباهت دارد ؛ رشدشان هرگز دیده نمی‌شود . داستان به خودی خود اسطوره نمی‌سازد . برای پیدایش یک اسطوره باید گروه اجتماعی آماده جذب و درک داستان باشند ، چرا که آن نیازهای اخلاقی و فکری گروه را برطرف می‌کند . داستان‌ها از زبان آدم‌ها نقل می‌شوند ، برخی باقی می‌مانند و برخی نه .