(یادداشت – ۱ سپتامبر ۱۹۱۴)
در درماندگی مطلق دو صفحه هم ننوشته ام . امروز سخت گوشه گیرم ، اگرچه خوب خوابیده بودم . اما می دانم ، اگر بخواهم از طریقِ عمیق ترین رنج های نوشتن ، که به خاطر بقیه شیوه ی زندگیم پایین نگه داشته شده ، به آزادی بزرگتری که شاید در انتظار من است دست یابم ، نباید تسلیم شوم .