و نیز شراب خوردن بزه (گناه) است و چون بزه خواهی کرد باری بزه بی مزه مکن ، شراب که خوری خوشتر خور و سماع (آواز) که شنوی خوشتر شنو . و اگر حرام کنی با کسی نیکو کن ،

در مجلس اسپرغم (ریحان ، گیاه خوشبو و معطر) بسیار فرمای و مطربان خوش آواز استاد حاضر کن ، و تا نبیذ (شراب) خوش نبود نزد مهمان میار ، که خود مردمان همه روز نان بخورند  سماع (آواز) و شراب

ما را به گیلان رسمی است نیک خوب که چون مهمان را به خوان (سفره) برند ، کوزه های آب خوردن در میان خوان بنهند و صاحب دعوت و کسان او از آنجا بروند و یک تن از دور بایستد

از مهمان عذر مخواه که عذر خواستن کار بازاریان باشد . و هر ساعت مگو که « نان نیکو بخور و هیچ نمیخوری ، بجان تو که شرم مدار و من خود سزای تو چیزی نتوانم ساخت ، مگر که

با میهمانان نان خور اما فروتر از همه بنشین و اگر مهمان نیک بزرگ باشد نباید نشست .   (این سطور از کتاب قابوسنامه اثر عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر گلچین شده است)

اگر وقت میوه باشد ، پیش از نان خوردن میوه های تو پیش آر تا بخورند و یک ساعت توقف کن آنگه مردم را طعام آر و تو منشین تا آنگاه که مهمانان بگویند بنشین ، اما مساعده کن و

چون مهمانان در خانه تو آیند ، هر یکی را پیش‌باز (پیشواز) میرو و عزتی میکن و در خور ایشان تیمار بسزا همی دار .   (این سطور از کتاب قابوسنامه اثر عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر گلچین شده است)

پیش هیچکس بیگانه مست خراب مشو ، مگر پیش عیالان (زن و فرزندان) و بندگان (خدمتکاران) خود .   (این سطور از کتاب قابوسنامه اثر عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر گلچین شده است)

مست خراب مشو و چنان برخیز که در راه اثر مستی بر تو پیدا نشود و مستی نه چنان مستولی (غالب) که از چهره ی آدمیان بگردی (از چشم دیگران بیفتی) ، و تمامی مستی به خانه ی خود کن

مهمان فضول مباش و به نان و کاسه ی مردم تقرب منمای (به جهت مال و منال مهمان کسی مشو) و چاکر خود را زله (اضافه ی غذا که به فرومایگان می دهند) مده .   (این سطور از کتاب