بر اساس اعتقاد بودایی‌ها، آن‌هایی که در زندگی‌شان کارهای بد کرده باشند، روحشان دوباره در کالبد موش، قورباغه و یا حیوانات پست دیگر رسوخ خواهد کرد. این بریده کتاب از رمان «روزهای برمه» اثر جورج اورول ترجمه زهره روشنگر گلچین

فیثاغورس بر این باور بوده است که روح نامیراست و به شکل انواع دیگر جانداران دگرگون می‌شود . همچنین حوادث در دوره های معینی دوباره روی می‌دهند و هیچ چیز به طور مطلق تازه نیست و این که همه ی

دیوگنس لائرتیوس در «زندگینامه فیثاغورس» خویش به نقل از شعری از گزنوفانس حکایت می‌کند که چگونه فیثاغورث می‌بیند که کسی سگی را می‌زند . به او می‌گوید : «او را مزن ، من صدای یکی از دوستانم را در صدای

فرفوریوس درباره فیثاغورس چنین می‌نویسد :‌«آنچه فیثاغورس به شاگردانش گفت هیچ مردی قطعا نمی‌تواند بگوید ، زیرا آن‌ها آن را با سکوتی استثنایی حفظ کردند . با وجود این ، حقایق زیر از میان آن تعلیمات کلا شناخته شده است